Kim-Lian van der Meij hoopt dat ze met ‘Expeditie Armoede’ kan helpen een einde te maken aan vooroordelen over mensen die in armoede leven. ‘Het kan iedereen overkomen.’ 

Wat voor programma is ‘Expeditie Armoede’?

“Het is een zesdelige serie die we samen met het Armoedefonds maken. Elke aflevering laten we twee persoonlijke verhalen zien van mensen die in armoede leven. Ik vraag wat dit voor hen betekent, hoe ze in deze situatie terecht zijn gekomen en welke moeilijke keuzes ze moeten maken. Daarnaast lichten we elke keer twee lokale hulporganisaties uit. Dat zijn vaak lokale initiatieven van vrijwilligers.”

Waarom wilde je dit programma maken?

“Ik wil met name het taboe doorbreken. Vaak hebben we best veel vooroordelen over mensen die echt in armoede leven. In Nederland zijn dat er ongeveer een miljoen, dat wist ik zelf ook niet. Velen van hen voelen schaamte en durven niet om hulp te vragen.”

Waarom durven ze dat niet?

“Door die vooroordelen. Ze krijgen te horen dat het hun eigen schuld is, dat ze lui zijn. Of mensen hebben kritiek op hun keuzes. ‘Je bent arm, maar je rookt wel of hebt een huisdier’. Ik heb die gedachten zelf ook wel gehad. Het is heel makkelijk om vanaf de zijlijn dingen te roepen zonder echt te weten wat iemands verhaal is. Vaak is het niet eens hun schuld dat ze in deze situatie terecht zijn gekomen. Ze zijn bijvoorbeeld ziek geworden, zijn hun baan verloren of hebben schulden van hun partner overgenomen. Het kan iedereen overkomen.”

Het hele interview leest u in de Avrobode van week 44. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Wouter Luijken

De een pluist talloze bakboeken uit, de ander laat alles gewoon op zich afkomen. Wat is de beste voorbereiding op ‘Heel Holland bakt’, dat zondag weer begint? ‘Ik had al moeite met het aanmeldformulier.’

Gaan bakken al een dolle? Bakboeken uit het hoofd leren, nog snel even op les of het gewoon over je heen laten komen? De verse kandidaten van Heel Holland bakt pakten de voorbereiding op de strijd allemaal op hun eigen manier aan.

Anne (29) wilde eigenlijk stage gaan lopen bij een bakkerij. “Dat is er helaas niet meer van gekomen”, lacht de vmbo-docent. “Maar ik ben wel een dag minder gaan werken om te kunnen oefenen voor de wedstrijd. Op mijn vrije dag zat ik met mijn neus in bakboeken en keek ik kookfilmpjes. Thuis heb ik eindeloos geoefend.”

Voormalig stewardess en gastvrouw Antoinette (67) stapte compleet anders in de wedstrijd. “Qua voorbereiding heb ik weinig gedaan”, zegt ze goudeerlijk. “Ik liet het gewoon op me afkomen.” Arts Elise (28) ging juist gericht aan de slag. “Zodra ik iets meer wist over de opdrachten, ben ik mijn ideeën gaan uitproberen. Het ging met vallen en opstaan en het kostte niet alleen flink wat tijd, maar ook heel veel ingrediënten.” Een goede voorbereiding is het halve werk, weet ze. “Al heb ik geen recepten uit mijn hoofd geleerd. Sommige basisrecepten zaten op een gegeven moment wel vanzelf in mijn hoofd omdat ik zo vaak oefende.”

Tips van Janny en Robèrt

Robèrt:

“Koop een vakboek met goede basisrecepten, als je die begrijpt, kun je verder. Oefen met een tijdsplanning. Met je biscuit beginnen is niet altijd slim. Misschien moet je vulling lang opstijven of is het handig om je decoratie vast klaar te hebben. En vraag je omgeving eerlijk te zijn. Is het mooi gaar? Kloppen de smaken?”

Janny:

“Thuis win je de wedstrijd, zeggen we altijd. Zorg voor een plan B. Als je weet dat je nog iets kunt redden, blijf je vanzelf rustig. De ideale kandidaat durft buiten de gebaande paden te treden, met een eigen blik en een eigen smaak. Dat zijn de mensen die ons verrassen.”

Het hele interview leest u in de Avrobode van week 43. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Tijgerbloed

Joris Linssen is terug met een vlottere versie van ‘Hello Goodbye’. Elke aflevering duurt nog maar 12 minuten, dat past in de huidige tijd. De gesprekken zijn er niet minder mooi om. ‘Bij ons voelen mensen zich gehoord.’

Waarin verschilt deze nieuwe reeks van voorgaande seizoenen?

“De afleveringen zijn met twaalf minuten een stuk korter dan voorheen, maar het zijn er dus ook veel meer. We zagen dat korte filmpjes op TikTok en Instagram miljoenen keren werden bekeken. Ook wij zoeken naar nieuwe vormen en manieren om de kijker te bereiken. Hoe kunnen we zorgen dat zo veel mogelijk mensen ons programma zien? Daarom zitten de mooiste gesprekken nu met z’n tweetjes in een aflevering.”

Wat is de kracht van het programma?

“Ik denk dat het de tijdgeest ademt. Moderne ontwikkelingen waar we in Hilversum verhalen bij zoeken, komen uit zichzelf voorbij. Internetdating, regenbooggezinnen, we komen het allemaal tegen. We hebben geen rare kunstgrepen nodig om diversiteit in het programma te brengen, op Schiphol is die altijd er al.”

Welk verhaal maakte dit seizoen de meeste indruk?

“In aankomsthal vier zagen we een stoere man staan met lang haar en een ruige baard. Hij droeg een motorjack. Hij zag er dus uit als een echte biker, maar dan met een grote bos bloemen en een ballon in zijn handen. Ik was meteen geïntrigeerd.”

Het hele interview leest u in de Avrobode van week 42. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Wouter Luijken

Na een sabbatical en het schrijven van een boek is Evelien de Bruijn aan een nieuw hoofdstuk begonnen: haar eigen radioshow. Ondertussen koestert ze haar vrijheid. ‘Ik moet niet wachten met leven tot ik met pensioen ben.’

Je maakt Evelien! nu vijf maanden. Hoe bevalt het?

“Heel goed. Ik vind het onwijs leuk. Het is heel eervol, maar tegelijk ook gek om nu een eigen programma te hebben. Het is wel wennen.”

Hoezo?

“Hiervoor zat ik vijf jaar lang op Radio 10 bij Ekdom in de morgen, eerst als nieuwslezer en daarna twee jaar als sidekick. Ik had altijd Gerard tegenover me; nu zit ik in mijn eentje voor de microfoon, dat vind ik soms nog wel een uitdaging. Ik praat nu tegen een denkbeeldige luisteraar. Mijn man Paul (Van der Lugt, oud-zendercoördinatorbij NPO 3FM, red.) zei laatst: ‘Weet je wat je moet doen? Een foto van iemand neerzetten en daartegen gaan praten.’ Dat is een oude radiotruc. Wanneer ik een specifieke vraag aan de luisteraars stel, reageren ze heus wel, maar over het algemeen zijn ze gewoon lekker aan het luisteren. Ik draai veel muziek en uiteindelijk ben ik er om de mensen te plezieren, niet om naar hun feedback te vissen.”

Voordat je bij NPO Radio 2 begon, nam je een sabbatical van zes maanden. Waarom was je daaraan toe?

“Deze baan kwam pas op mijn pad toen mijn sabbatical er alweer opzat, het was puur toeval dat het zo mooi aansloot. De hoofdreden was dat ik gewoon heel moe was. Ik vond de ochtendshow met Gerard Ekdom onwijs leuk, leerzaam en supergezellig, maar ik merkte op een gegeven moment dat het me meer energie kostte dan dat het me opleverde. Ik heb altijd geprobeerd om in het weekend mijn vertrouwde leven te blijven leiden, met veel feestjes en gezelligheid. Soms voelde ik op zondagavond dat het iets te gezellig was geweest. Ik wilde echt leuke dingen met Paul blijven doen, al was het ter compensatie voor de rest van de week, waarin ik ’s avonds al om negen uur naar bed moest. Al met al begon mijn reservebatterij een beetje op te raken. We hebben onder meer een mooie reis naar Nieuw-Zeeland gemaakt. Ik heb trouwens niet alleen vakantie gevierd: ik heb tijdens mijn sabbatical ook een boek geschreven.”

Het hele interview leest u in de Avrobode van week 41. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Ernest Marx

In ‘Dolly for president’ gaan Ilse DeLange en Frank Evenblij op roadtrip door Tennessee, om de geboortegrond van Dolly Parton te verkennen. Ze ontdekten de ongekende kracht van de countryzangeres. ‘Dolly is de moeder die Amerika nodig heeft.

Ilse, hoe leerden Frank en jij elkaar kennen?

“Frank portretteerde mij voor zijn programma Evenblij maakt vrienden en we hadden meteen een klik. Ik vind het te gek dat we samen dit programma mochten maken. Drie weken lang reden we door Amerika, vaak zaten we samen in de auto zonder camera erbij. In die periode is Frank een soort broer voor me geworden. We hebben intense gesprekken gevoerd, gehuild en ontzetten veel lol gehad. Bijvoorbeeld toen hij mij ging pluggen bij een Amerikaans radiostation.”

Waar gaat ‘Dolly for president’ over?

Frank: “Ilse en ik onderzochten wie Dolly Parton eigenlijk is en wat ze betekent. Zowel muzikaal, als cultureel en maatschappelijk. Het is een heel oprechte en vooral persoonlijke zoektocht. Ilse is ontzettend fan van Dolly en er zijn veel parallellen tussen hun levens. Net als Dolly vertrok Ilse op jonge leeftijd naar Nashville om zich te wijden aan de countrymuziek.”

Hebben jullie ook samen opgetreden?

Ilse: “Ja, dat hoorde er wel bij. We waren bij twee mannen die de meest waanzinnige Dollyspullen hadden verzameld. Pruiken, kleding… ze hadden zelfs een bed van Dolly. Ik mocht voor ons optreden een pruik en een outfit lenen. Op sommige plekken zat die wat strak en op bepaalde andere punten juist weer te ruim (lacht). Het was gewoon niet te bevatten: ik in de kleding van Dolly, met een van haar pruiken op, het voelde zo bijzonder. Toen ze me zagen, kregen die mannen bijna een hartverzakking. Gelukkig leeft Dolly nog, maar voor hen was ik toch een soort van reïncarnatie.”
Frank: “Samen zongen we ‘Islands in the stream’, de droom was compleet.”

Het hele interview leest u in de Avrobode van week 40. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Bram de Graaf