Tegengif voor slecht nieuws: zo noemt Eva Jinek de rubriek ‘De schouders van Nederland’ in haar talkshow. ‘Het zijn deze mensen die Nederland zo’n rijk en gelukkig land maken.’
Ze verrichten hun goede en vaak vrijwillige werk veelal in de schaduw. Daarom verdienen ze het om in de rubriek ‘De schouders van Nederland’, in de talkshow Eva, in het licht te worden gezet: onbekende Nederlanders die de wereld een stukje mooier maken. Zoals Anja Assman. Anja, die al zeventien jaar leukemie heeft, werkt als kapster in een verzorgingstehuis in Zevenbergen. Ze bezorgt haar klanten een mooie coupe en veel plezier, door haar robotkat op hun schoot te zetten of liedjes met ze te zingen. Zelf geniet Anja er ook van; al slikt ze dagelijks chemotabletten, haar werk ziet ze als haar ‘beste medicijn’.
Presentatrice Eva Jinek is trots op dit korte onderdeel van haar dagelijkse talkshow. Ze heeft er heel bewust voor gekozen: “Er is een enorme oververtegenwoordiging van bekende Nederlanders op televisie. Mensen kijken daar graag naar en dat is prima, want ze hebben vaak een hoop interessants te vertellen. Tegelijkertijd zijn er zoveel anderen met geweldige verhalen die nooit in een televisieprogramma aan bod komen. Tijdens het brainstormen met mijn team vroegen we ons af: hoe krijgen we die mensen in ons programma, zonder ze in de vaak ongemakkelijke situatie van een talkshowtafel te zetten?”
Het antwoord werd de rubriek ‘De schouders van Nederland’: een ode aan de onbekende Nederlander die iets bijzonders doet, opgenomen op locatie. Bijvoorbeeld in het clubhuis van Louis Nibbelink uit Beckum. “Louis begon ooit met koken voor zijn twee buurvrouwen, die dat zelf niet meer konden. Inmiddels kookt hij twee keer per maand voor dertig mensen die anders misschien eenzaam zouden zijn. ‘Mensen komen binnen met een lach en vertrekken nog vrolijker’, vertelt hij erover.”
Dit soort verhalen zijn heel welkom, vindt Eva. “Wie naar het nieuws kijkt, kan de indruk krijgen dat de maatschappij vol boosheid en polarisatie zit. Maar in het dagelijks leven zie je juist dat veel mensen in harmonie samenleven en zich inzetten voor anderen. Dat willen we laten zien. Ik zie deze optimistische rubriek als een soort tegengif tegen de dagelijkse negativiteit in het nieuws. Hij toont dat er nog steeds goedheid en saamhorigheid bestaan.
Tekst: Lydia van der Weide