Marlijn Weerdenburg: ‘Dit talent heb ik van mijn oma’

Marlijn Weerdenburg heeft zin in het Musical Awards gala. Ze is al sinds haar jeugd gegrepen door het musicalvirus. ‘Toen ik The phantom of the opera zag, was ik op slag verliefd.’

Wanneer werd je gegrepen door het musicalvirus?

“Toen ik als kind The phantom of the opera zag. Het was een prachtig verhaal, er was zang, dans, licht en er waren prachtige kostuums: ik werd op slag verliefd op het genre. Alle disciplines komen samen, dat vind ik er zo mooi aan. Wat ik ook leuk vind, is dat er in musicals dingen gebeuren die in het normale leven niet kunnen, maar waarvan ik soms zou willen dat dat wél zo was. Dat mensen op straat ineens in gezang uitbarsten en gaan dansen bijvoorbeeld. The phantom maakte zo’n indruk op me, dat ik in de weekends een musicalvooropleiding ben gaan volgen. Later ging ik naar het conservatorium en de toneelschool, want ik wilde mijn droom waarmaken.”

Vanaf juni speel je in de musical ‘Dear Evan Hansen’. Je belde zelf de producent om auditie te doen. Dat is best bijzonder.

“Ik had de film gezien en wist dat er ook een musical van was gemaakt. Ik dacht: als die ooit naar Nederland komt, wil ik daarin meedoen. Ik heb mezelf erin gekletst, al is het niet zo dat ik de rol meteen had: ik heb meerdere auditierondes moeten doen. Uiteindelijk is het dus gelukt.”

Waarom wilde je die rol zo graag?

“Het verhaal gaat over een jongen met een sociale fobie en ik speel zijn moeder. Zij ziet hoe moeilijk haar zoon het heeft en worstelt daarmee, want ze wil zo graag dat hij gelukkig is. Die rol spreekt me aan omdat ik ook moeder ben van een kind dat net even anders is. Ik vind het belangrijk om dit verhaal te vertellen, om openheid rond het thema te creëren. Ook hoop ik andere ouders in een soortgelijke situatie een hart onder de riem te steken, want ik weet hoe moeilijk het soms kan zijn.”

Het hele interview leest u in de Avrobode van week 15. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Wilma Groot