Selma van Dijk: ‘De liefde voor muziek, geef ik door’
Na vele jaren achter de desk bij ‘Hart van Nederland’ stapte Selma van Dijk in 2021 over naar ‘NPO Klassiek’. Een logische zet van iemand die opgroeide met klassieke muziek. ‘Mijn zoon draait regelmatig platen van zijn opa.’
Je werkt met alleen maar klassiekemuziekfanaten?
“Ja, en het is een heel leuke club collega’s. Ik kwam drie jaar geleden wat bedachtzaam binnen, ik dacht dat ik met alleen maar serieuze mensen zou komen te werken. Ik heb die dag met iedereen kennisgemaakt en ’s avonds zei ik tegen mijn man dat ik nog nooit zo hard heb gelachen op mijn werk. Dat heilige gedoe dat sommige mensen om klassieke muziek heen hebben, heerst hier helemaal niet. Er is vooral veel liefde en bezieling. Ik dacht voordat ik hier kwam werken dat ik veel over muziek wist, maar daar ben ik snel op teruggekomen. Ik leer nog elke dag zo ontzettend veel over connecties tussen componisten, over verschillende periodes en over de levens van de componisten zelf. Er zijn zoveel bijzondere verhalen te vertellen. De laatste symfonie van Tsjaikovski bijvoorbeeld, die heet ook wel Symfonie pathétique. Een prachtig stuk, vol drama. Vlak nadat hij het voltooid had, is hij overleden. Dus het is ook direct een requiem. Ik vind het heerlijk dit soort wetenswaardigheden te delen met de luisteraars.”
Muziek is een grote liefde van je. Waar komt dat vandaan?
“Bij ons thuis was er altijd muziek, ik ben er mee opgegroeid. Mijn vader, Louis, (een van Nederlands bekendste pianisten, red.) begon elke ochtend stipt om 9 uur met studeren. Hij hield van improviseren, was daar ook erg goed in. Om dat te kunnen doen, moest hij zijn techniek op niveau houden. Dat vereiste een hoop studie. Het lag voor de hand dat ik als klein meisje ook een instrument ging bespelen, het werd viool. Zingen kan ik ook, ik heb jarenlang samen met mijn vader in theaters opgetreden. Ik ben heel blij dat ik mijn liefde voor muziek doorgeef aan mijn kinderen. Mijn zoon heeft een platenspeler en ik hoor hem regelmatig platen van zijn opa draaien. Op zulke momenten kan ik mijn geluk niet op.”
Je ging naar het conservatorium en was dus voorgesorteerd op een muzikale carrière. Hoe kwam je bij ‘Hart van Nederland’ terecht?
“Toen ik naar het conservatorium ging, wist ik nog niet precies wat ik wilde worden. Ik dacht dat dat aan het einde van mijn opleiding wel volstrekt duidelijk zou zijn. Dat was het niet: toen ik klaar was en was afgestudeerd als docerend musicus, wist ik het nog steeds niet. Ik zag mezelf niet dag in, dag uit lesgeven en ik ben niet handig genoeg als violist om in een orkest te spelen. Via een vriendin ben ik bij de televisie terechtgekomen. Het was toeval, maar ik vond het vanaf dag één geweldig. Het mooiste bij Hart van Nederland vond ik de menselijke verhalen. We konden als programma soms echt het verschil maken voor mensen, bijvoorbeeld door geld in te zamelen om de behandeling van een ernstig ziek kind te bekostigen. Dat vond ik de fijnste items om te presenteren.”
Het hele interview leest u in de Avrobode van week 50. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Lieneke van der Fluit